Danas se navršava 25 godina od akcije etničkog čišćenja Srba iz Zapadne Slavonije koja je bila pod zaštitom UN, u kojoj su hrvatske vojne, paravojne i policijske snage za samo 36 sati proterale oko 15.000 Srba. U ovoj akciji ubijeno je ili nestalo 283 Srba, uključujući 114 civila, među kojima 56 žena i 11 dece.
Akcija pod nazivom “Bljesak” izvršena je pod upravom tadašnjeg hrvatskog predsednika Franje Tuđmana na teritoriji Zapadne Slavonije koja je bila u sastavu tadašnje Republike Srpske Krajine, u zoni koju su štitili pripadnici Ujedinjenih nacija. Savet bezbednosti UN nije pokrenuo pitanje sankcija za Hrvatsku, koja je kao članica UN izvršila agresiju na zonu pod zaštitom te iste organizacije.
Haški sud je 15. aprila 2011. godine proglasio krivim i osudio generale Hrvatske vojske Antu Gotovinu, na 24 godine, i Mladena Markača na 18 godina zatvora. Osuđeni su za učestvovanje u udruženom zločinačkom poduhvatu koji je predvodio Franjo Tuđman, a čiji je cilj bio da tokom i nakon operacija „Oluja“ i „Bljesak“ prisilno i trajno uklone srpsko stanovništvo iz Krajine. Haški sud ih je proglasio krivim za krivična dela progona, deportacije, pljačke, razaranja, ubistva, nečovečna dela i okrutno postupanje, a oslobodio ih je odgovornosti za prisilno premeštanje stanovništva. Međutim, 16. novembra 2012. Žalbeno veće Haškog tribunala ih je oslobodilo svih optužbi zbog nedokazane odgovornosti i istog dana pušteni su na slobodu.
Akcija “Bljesak” je počela u 5 sati ujutru 1. maja 1995. artiljerijskim napadima na srpske položaje od Pakraca do Jasenovca, sa zapadne strane, i od Donjih Bogićevaca preko Medara do Pakraca sa istočne strane Zapadne Slavonije.
Oko 16.000 pripadnika hrvatskih snaga napalo je iz više pravaca manje od 4.000 pripadnika tadašnje Vojske Republike Srpske Krajine u 5.30 sati, a stanovništvo je zatečeno na spavanju. Oko 6 sati ujutru hrvatski oklopni odred ušao je u „tampon“ zonu, koju je u regionu Pakraca trebalo da štite pripadnici jordanskih „plavih šlemova“ Ujedinjenih nacija.
Komanda Unprofora potvrdila je da je dobila obaveštenje o početku napada na Zapadnu Slavoniju, u kojem nisu navedeni razlozi. Nakon početka operacije, jordanski „plavi šlemovi“ su se povukli u svoje baze, iz kojih su posmatrali stradanje ljudi koje su bili obavezni da zaštite.
Hrvatsko Ministarstvo unutrašnjih poslova saopštilo je da je napad na Republiku Srpsku Krajinu samo „policijska operacija“ kojom se „želi osigurati bezbjednost putnika na dijelu autoputa od Zagreba do Lipovca“, pripisavši joj „lokalni karakter”.
U izbegličkoj koloni Srba, koji su se spašavali pred hrvatskom vojskom i policijom na putu prema Republici Srpskoj, ubijena su ili nestala 283 lica među kojima je 57 žena i devetoro dece. Srpski zbeg bio je gađan avionskim bombama, maljutkama iz helikoptera, topovskim granatama i snajperskim mecima.
Većina od oko 18.000 Srba napustila je svoja ognjišta i izbegla u Republiku Srpsku i tadašnju Saveznu Republiku Jugoslaviju, odakle se, prema podacima UNHCR-a, vratio neznatan broj u odnosu na broj izbeglih, i to uglavnom starijih ljudi.
U Hrvatskoj se 1. maj obeležava kao praznik kada je oslobođena Zapadna Slavonija, dok se u Srbiji održava parastos u Crkvi Svetog Marka u Beogradu.
